De sculpturen van Yvonne Zoberbier zijn verbazingwekkend door de ongebruikelijke verwerking van vilt tot menselijke figuren en hoofden, die een geheel eigen esthetische uitstraling hebben. Haar sculpturen, die consequent in natuurlijke witte wol zijn gelaten, verwijzen naar de werken uit de oudheid die tot ons zijn gekomen, zonder ze te kopiëren. Integendeel, elk werk ontwikkelt een eigen leven, dat varieert afhankelijk van de gezichtshoek, de lichtinval en de toestand van de kijker en dat het moment vastlegt. Ze rusten in zichzelf en lijken volledig één te zijn met zichzelf. Yvonne Zoberbier’s focus op vrouwelijke lichamen, meestal als torso’s en hoofden met eerder mannelijke gelaatstrekken, daagt de kijker uit om beter te kijken. De kunstenares omschrijft haar creatieve proces zelf als diep vrouwelijk, maar dit sluit het mannelijke niveau niet uit. Herinneringen aan mensen die het leven van de kunstenares hebben verrijkt, worden hier gecombineerd met een reflectie op haar eigen wortels en krachten. Het herontdekken van de mens in de beeldhouwkunst in een steeds meer geautomatiseerde en gecomputeriseerde wereld is een fundamentele behoefte voor de kunstenaar. De delicatesse en kwetsbaarheid van het menselijk gezicht zijn andere kenmerken van de sculpturen. Opvallend zijn de fijne lijnen die zich rond de mond en ogen nestelen. Leeftijd wordt hier op een heel speciale manier gevierd, waarbij een innerlijke schoonheid wordt onthuld die met de jaren groeit. De perfect jeugdige torso’s stralen daarentegen een schoonheid uit die aan de tijd is onttrokken, wat kan worden opgevat als een verwijzing naar het verleden en het heden.

Gesteund door het Emsländische Landschaft

Plaats: Koppelschleuse Kunstcentrum

Toegang: gratis